Bulutlar

Kaplamış yolları,caddeleri,
karanlığın sığınağı beyaz.
Aydınlıktan uzak bir bulut,
şimdi bir düşman gibi duruyor.
Sokaklar suskun,
ben suskunum.

Meçhul adımların peşi sıra,
bildiğim yollarda körüm.
Bu zavallı ruhum kafeslerden,
bir ışık demeti gibi sürgün.
Küskünüm bu hayatı verene.
Büsbütün gözlerimin önünde duruyor,
ömrümün karabahtı.

Bana ayrılan yolları buluyorum.
Kaderim demeden yürüyorum umutlara.
Bulutlara hasretim sonsuz.
Bir yığın gibi ayakta bedenim,
bir hevesle kucaklıyor kasveti.

İşte beyaz bir perde gözlere!
İşte hatın gerçekliği!
Yalanların mahşeri bu manzara!
İşte kaybolan yarınlar, uzak!

Ne farkı var o günlerden,
ki sözümün karanlığı aydınlanır,
ki nur gibi öper yüzümü,
ki sıcaklığı uçurur terimi,
ki açıktı gözlerim bu gün ki gibi?
Bu o günlerin yarını, farksız.
Armağanların en büyüğü, tatsız.

Bulutlar burada görüyorum.
Bir beyaz karanlık sarmış dört bir yanı.
Bir halı gibi ayaklarımın altında.
Avuçlarımda narin kıvranır.
Hayallerim gözümde canlanır.
Bu bulutlar sus pus hep beni anlatır.