Bulutlar Bizi Ağladı Anne

su elbet yolunu bulur diye

bütün bulutlar bizi ağladı anne

’talan edilmiş ’ göğün mavi atlasından

yeryüzü cehennemine düşerken ’cudi’nin kızları’

ay kanadı şakaklarımda

dudağımın lal vaveylasında öldü kuşlar

tuza banıp yaralarımızın kabuk bağlamaz sızılarını

devşirme sancılarla uğurladık mutluluk kristallerini

çocuk cesetleri kanıyor dudak kenarımda

tanrı şeytanı sınamak için mi yarattı insanı anne

’gayya ağladı ’ sağanak sağanak ölüyle

kainatın kasıklarından kanla karışık kin kanar

künyesine ölüm kazınmış coğrafyanın yataklarına

kişiliklerin erozyona uğradığı bu çağda

toplumsal acıların bütünüdür insan oysa

suskun alfabelere kazınmış kan ritüelerinde

kürdilihicazkar sızlıyor Adem ’in kemikleri

ve kardeş kanıyla sulandığından beri toprak

hiç bir yaprak kapatmıyor hâya duvarlarını

biz ne zaman öldükte yeryüzü cehennemine düştük anne

ağrılı mağlubiyetlerle yıkılınca Amed’in kaldırım taşlarına

göğercinler yükselir mor dağlara

ve beynin düşünce çukurunda ölür his

ah anne Dicle’nin saçlarına bırak küllerimi

ve yeniden doğur beni yüreğinin cennetinde

kül karası zamanda

özgürlük kuşlarının sesleriyle

Barış Çiçek