Bunalım..

gittikçe pisleşir bu zavallı boş dünyada leş insanlar
kokar sokakları cadılar haziranda yastık yorgan yatar
bir mermi yol alır rüzgarlı havada yerinden hep sapar
emziğini kaybetmiş bir bebek ıssız gecelerde zırlar

itler ulur karanlık gecelerde hüzün çöker gecelere
bir serseri yol alır düşler aleminde kalbi kırık
soluk soluğa kaçar serseri ejderin nefesi ensesinde
sevgisiz yakarış yükselir tanrıya unutulmaz asla...