Bundan Gayrı

Varsın bundan gayrı
Dost olan bilsin bizi,
Her veda ardı
Beynine işler
Hüzün boyutlu adımlarımızın sesi...

Dost olan bilir bizi,
Yüreğindedir yüreğimizin izi,
Serdim içimdeki özü;
Yol olsun vefa bilene...
Irgalanmaktan her derde,
Gocunmaktan her gözyaşına
Başka hal bilmem...

Öfke bilene bilene
Adımlarımda çiğnerken ömrümü
Kendi k/özümde yana yakıla
Şimdi ve daima
Bildiğim
Eşsiz bir Albatrostur şair,
Çığlığı şiir
Duyulur ötelerden
Anlamaz bilmeyen sesten öte
Çığlık nerden?
Eşinden gayrisine haram döşü,
Masmavi yer, gök düşü;
Bir özgürlük ki dize dize açılmış
Kılıç kanatları yarar maviyi
Kara geceye akar.
Yar, ar diye diye verir son nefesi,
Sonsuz sevdaya aç yüreği,
Deşin satır satır
İnsan insan k/anar,
Yanar .

Ey dost,
Ölümün sırrı son nefeste,
Ölümsüzlüğün sırrı her nefeste.
Böldüler dünyayı dile, dine, renge;
Bilemediler insanı,
Bilemediler insan olmayı...

Dize dizmek değilmiş marifet,
Dize gelmemekmiş ,
Boyun eğmemekmiş haksıza,arsıza,
Çatmakmış kim olursa olsun soysuza!!!

Varsın bundan gayrı
Kimseler bilmesin bizi,
Her nefes ardı
Yüreğine işler
Gözyaşı yüklü gülüşlerimizin nefesi...

/Önce insan diyen çağrına geldim,
Dostça uzanan bir eldim,
Kimi kalıplara bezedi, kimi inançlara.
Bilemediler, hepsine eldim,
İnsan deryasına akan kan köpüklü seldim...
Merhaba dili ve yüreği insan nakışlı dost./