Bundan Sonraki Ömrüm Mevsimlerden Sonbahar

baharında iken ömrüm başaklar kadar narin
sallanıp iki yana hayatı selamlarken
çekip gitmek neyime/neyime hasret çekmek

yirmisinde gençliyim
o machul yarınlara yol almak üzereyim
ekimin sabahıydı deli bir yağmur vardı
gitmelerden biriydi beni kendimden aldı

küsmüşüm darılmışım kaderime kızmışım
feryada dönüşmüş isyanım
biçare gelmişime ayrılıklar katmışım

ırak elde ilk günüm çok şaşkın ve üzgünüm
her yer bana yabancı her an yürekte sancı
delimi divanemi arar oldum kendimi
aynalarda kaçırdım gözlerimden halimi

nasıl çöktüm şimdiden
şimdiden hüzne saldım kendimi
tutma gurbet elimi
avcumdan yüreyimi aldığın yetmedimi

gündüzlerimi alıp bana geceyi saldın
ne bir sabah bıraktın nede doğacak güneş
karanlık ları kattın hayatıma sen gurbet

insafa gelme artık zaten geçti seneler
başıma karlar yağdı
boy attı yüzümdeki çizgiler
gülmüşüm ağlamışım ne yarar geçti yıllar

bundan sonraki ömrüm mevsimlerden son bahar