Bungunluk Teriyle Fermanımı Yaz

Önce şifa olarak görüyordum
içimde karşıladığı ezberlemelerin dile getirilişini,

bu vesile oldu
ihmal ettiğim konuları tekrar hatırlamama
daha öncekilerden uzak
mutluluğa inanmadan mutlu olamayacağımdan
buz kesince içim,
kır şiirlerine sığınırdım

üzerimdeki tesirin geçici olmayacağını bildiğim halde
devam ediyordum yaramazlıklar etmeye,
basınçlı su kuyularında adam asmaca oynarken
soluk almak için burnumuz suyun üstünde olurdu,
tam öğrenmek için
hayatın iriliği
tez zamanda soylulaşır
böyle olunca kaçacak delik ararım,

fakat hiçbiri
bunların yerini tutmaz,

duygu köpürtmeleri yaygınlaşır
bahtiyarlaşıp ele avuca sığmaz olunca,
hükümdarsız kalmış toprakların
ve hepsi edepsiz şarkılar mırıldanıyor,

asırlar sonrasının etkileyiciliğinden
yenilik üflenmiş içimize
kendimizin çizgileri,

bu inceliği kavramak zor gerçekten
insanın imarına önem verilmediği için
bürkani hazlar hacminde
büyük çağlayanlarla beraber,
hepsi yanlışlanmamış ebatlarda,
ardımızdan zor gelir

nakış nakış işlenmiş çeyizlerde
yıldızlara bakıp hayal kuran kızların
kurşun döktürmesi ,
böyle doğmuş sallantılara şimdi nesiller hayran,

kendi şahsında bulamadıklarını
insanlığa kazandırmaya didinen
neresi olursa olsun,
gönülden kutlayabilmenin kıvancıyla
yaşamın anlamını kemlikten korumanın ötesinde,
bu da beğenilme düşüncesinden uzakta,
olmak ölçüsüzce olmak,

uykudan kalkınca ,
gece yarılarında da olabilir,
birlikte düşünmek adına
hep kambur dururlardı,

onların anlamının altında yatan sırrı çözemeyecekti kimse..