Burada Bir Adam Ölüyor

Kaldırımları arşınladım soğuk gecelerde
''Sen'' oldu bütün çıkmaz sokaklar
Sis çöktü göz damarlarıma
Ölüme davet gibi nemli topraklar
Yokluğuna kurşun sıktım
Dokundu kendi yüreğime
Nerdesin ey yar ? duy sesimi
Avazım inletiyor bu şehri
Gidişin zamansız ayrılık saati
Durdurdum tüm an'larımı
Öyle bir boşluğa astın ki beni
Gözlerim katran karası
Sorguya çekilmiş bu yürek
Suskunluğunu koruyor
Kimseye buyur demedi daha
Bıraktığın gibi duruyor

Adına sünger çekmedim henüz
Anıları karakaplı deftere yazmadım
Bekleyen umut/lar tırpanlıyor içimi
Gittiğin için asla sana kızmadım
Kabusları sallandırıyorum ipte
Düşelerimde yeşeriyorsun halen
Af çıkmayacak, kilitlisin gönlümde
Seni yüreğimde müebbette bağladım
Duvarlardan inmedi resimlerin
Kokun nefesime karışıyor
Bir tek yanlızlığa alışamadım
Yokluğun ruhumu geriyor
Neredesin ey yar ? duy sesimi
Burada bir ADAM ölüyor

Ozan Özdemir / Kasım 2007