Buradan Çok Uzaklarda

bu gece öleceğim
ölüm soğuk ölüm sessiz
alacak canımı herkesten habersiz
ne sen olacaksın yanımda
ne de bir başkası
ben giderken çok uzaklara
önce bir durgunluk gelecek
evimin önündeki canlı sokaklara
ağaçların yaprakları düşecek ıslanmış yollara
ışıklar sönecek, rüzgar esecek usuldan
ben; giderken buradan çok uzaklara...
ne bir haber bulacaklar benden geriye
ne de bir mendil; ıslanmış senin sevginle
ben kabullenmişim olacakları bir kere
istemem herkes gülerken senin ağlamanı
ağlamak kolaydır, önemli olansa gülmek
beni bir kez mutlu edebilmek için gülmek doya doya
ben bir gece yine geleceğim
sen uyurken başucuna çökeceğim
uyandırmamak için seni
yanağını usulca seveceğim
ben giderken yatağından kalkacaksın
hıçkırıklarımı duyacaksın
ama hiçbir şey anlamayacaksın
belki adımı bile unutmuş olacaksın
sen unutmuş olsan da:
ben seni hep hatırlayacağım
ve bir gün sen kapadığında gözlerini dünyaya
ben olacağım uyandırmak için yanında
o zaman anlayacaksın:
ağlayan bendim başucunda
inanırsın belki o zaman bana
buradan çok uzaklarda...