Burası Sana Dar Gelir Gülüm

Burası sana dar gelir gülüm,
Ayaz yanığıdır insanların yüzü,
Heybesinde ekmeği, tasında çorbası,
Tanrı misafiri için görmez gözü,
Düşünmez bitecekmiş azığı,

Burası sana dar gelir gülüm.
Hayallerinde uçar köyümün çocukları,
Uçak bilmez, bulut olur,
Yeşil gözlerinde hüzün saklı,
Çamurlu ellerinde iyilikler durur.

Burası sana dar gelir gülüm,
Koltuk bulamazsın, mindere talim,
Etrafında dört döner insanı,
Canı gönülden ister ki rahat edesin,
Kar, kış demez verir yatağını,

Burası sana dar gelir gülüm,
Testideki su temizler kirleri,
Odun sobasının yanında ısınırsın.
İçini ısıtır içlerindeki sevgi,
Öyle an gelir ki sen bile kıskanırsın.

Burası sana dar gelir gülüm,
Sahiplenirler, adam gibi severler,
Paylaşmazlar hiçbir zaman aşklarını,
Sevgili uğruna dünyayı verirler,
Onun için hiçe sayarlar canı,

Burası sana dar gelir gülüm,
Kötü günde, iyi günde birdirler,
Bilmezler nefretle kalplerini yıkamak
Herkesi yazarlar, kimseyi silmezler,
Yoktur öyle unutmak, unutulmak,

Burası sana dar gelir gülüm,
Işıklı şehirlere alışıksın sen,
Yapay sevdaların var senin,
Burada her şey kendiliğinden,
Bir gün gelir sıkılırsın bebeğim.

Burası sana dar gelir gülüm.
Zaman zaman olur kayıpları,
Gözbebeklerine sinse de hüzün.
Yaşam devam eder doğarken çocukları,
Kimi zaman buraya da uğrar ölüm