Bursa Ulu Çınar

Altınla işlesem kabuğunu bu kadar dik duramazdın.
Dalların şaha kalkmasaydı rayihama dem vuramazdın.
Söyleşir gibi baktım yaldızlı kitabene,
Yaprakların hışırtısı ney sesi gibi yayıldı mabedime.

Aksetti gurbet hayalime,
Bir dakika dalmışım öylece musikine.
Çınar altı dedikleri bu mudur alır gider hüzünleri,
Bir dakika gem vurdu andırdı hicranlı günleri.

Ey! Menfaya gitmeyen heybetli ulu çınar.
En güzel hattı ile işlemiş seni yaradan.
Dünyayı unutmuşum gibi uyandırdın beni uykumdan.
Hazzı tükenmeyen hüya-yı aşk sandım çınarı,
İzlemeye geldiğim ufuklarda farketmedim şafağın söktüğü anı.
Gitme vakti gelince üzgündü ruh, kirpiklerim bulut, gözlerim yağmur.
Seslendin;
"Varlığın hengamesi derse sana kudur.
Sır veren sesime gel gel de kurtul".