Buruk Tebessüm

bir akarsuyun
alevli köpüklerinde
kayboldum
kederlerimi süpüren rüzgarı
bir dağın
yanan ağzında buldum.
duyulmamış sesler vardı
kayalardan
taşlardan
ısıran dikenlerden
ve,
sıcağın bıkkınlığı her yerde
kanatları bu yüzden düşmüş serçelerin
patikalardan yürüyorum
bulutlar yorgun
yağmurlar dargın
geç kalıyor kuşlar
gün doluyor
kendi boyasıyla
tüm renkleriyle
uzaklaşıyor güneş
yalnızlığımı da alarak
acıklı bir veda gibi
gözlerinden kan damlıyor
ve gece oluyor
tebessümlerim kayboluyor ...


Mustafa kaya
23.08.2016 / üsküdar