Bütün Aşklar Karanlıkta Aynı

Her gün
Yas elbisesi giyiniyor gökyüzü
Ağıtlar yakıyor yeryüzünün acılarına
Kayaları deliyor gökyüzünün gözyaşları
Göğsünde ölümü saklayan yıldızlar kayıyor
Kayan her yıldız çiçek olup açıyor bir mezarın başucunda
Dağlar bile ateşten gözyaşı döküyor toprağa
Deliniyor bağrı ayrılık acısıyla
Mutlu olmak zor mu demeyin
Toprak bile
Yüzüne rengarenk tebessümünü koyarken
Çatlamıyor mu her yerinden

Geceyi görmeyenler
Gökyüzünün mavisine bak
Ne güzel bahara soyunan yeryüzü diyorlar
Nerden bilsinler ki
Benim gökyüzüme kuşların hasret bıraktığını
Kim bilir kaç asırdır güneşin doğmadığını
Toprağımın susuzluktan çatladığını


Aşktan ölünür mü diyorlar
Bilmiyorlar
Severek ayrılığın ölümün diğer adı olduğunu
Gözlerini kapat aşklar aynı diyorlar
Ses diyorum
Sus diyorlar
Susmak her dilde aynı
Susuyorum

Kalksın edebin perdesi
Kapatın dünyanın tüm ışıklarını
Nasılsa karanlıkta aşklar aynı
Anların koynuna bırakalım aşkı karanlıkta
Bir yıldız konsun anlarda öldürülen aşkın başucuna
Gökyüzü giyinsin siyahını
Kapatın bütün ışıkları
Kirlensin anlarda bütün aşklar
Nasılsa bir ölümlük canımız var
Ağlasın ateşten gözyaşıyla dağlar
Çatlasın toprak
Yeryüzü yeni aşklara giyinsin baharını