Bütün Gölgeleriyle

sabahı durularım
incecik kumaşında gömleğimin
kokunu alsın diye yeryüzü
sen tenimdeki sancılı ezgi
sen damarlarımdaki acemi pınar
kelimelerim sana hazırlanır her sabah
bıçak açmazsa göğün ağzını
gözlerim kendi yaşlarına sığınır
daha bir yalansızlaşır yalnızlığım
bütün gölgeleriyle çekilir içerimden hayat
yurdum olur sensizliğin ortası
her sabah beynimde
her sabah
sevmeye hırçın bir çocuk tohumlanır