Büya

Bir devrin sonu, bir nehire dökülen
Gecenin karanlığında yine nevrimdi dönen
Yüreğimde gönlümün Işıklarıydı sönen,
Yine bendim sövülen, taa kökünden sökülen

Bir bir kaybediyorum, etrafımda , çevremi
yakıyorum sigarayı ateşe veriyorum , çehremi
Tutamıyorum aciz olan, dilim süngü çenemi
Pişman olsam da Yine , dövüyorum sinemi

Erkektim, gururluydum, ağlamazdım ben güya
Yatıyorum , uyuyorum , sandım hepsi bir rüya
Uzakların uzağısın, bilinmez şehirdir Şûya
Yalnızlığıma gelmelisin , kokun burnumda Bûya

Cehaletime vermelisin, yaşım büyükçe çocuğum
Üşüyorum yaz günü , saçlarındır gocuğum
Bir tesbih halkasında, ben bir küçük boncuğum
Kırdık artık ipleri , sondan önce soncuyum

Zehir oldu ilk üç yıl, son kaç yılım bilemem
Saçlarıma kar yağdı , alın yazımı silemem
Kendi düşen ağlamaz , kadere bir şey diyemem
Vur hançeri kalbime ki daha yaşamayı dilemem.