Büyümek Yalanı

Çocuktuk, çoktuk.
Herşey tozpembe ve güzeldi
Sonra büyümeye heveslendik,
Yada mecbur bırakıldık belkide.
Belki de bi hastalıktı büyümek,
Çaresi hiç bulunamayacak bir hastalık.
Halbuki ne güzel de yürüyorduk hayatın tadını çıkara çıkara
Ne güzel hoplayıp zıplıyorduk hayata inatla.
Ve olanlar oldu sonunda
Gençliğe ilk adımlarımızı attık, yanlışlkla da olsa
Biranda koşmayı öğretti hayat,
Ardına bakmamayı, acımamayı,
Kaygılanmayı, dertlenmeyi...
Vede koca bir yalan olan sorumluluk duygusunu
Daha az mutlu olalım,
Daha çok çalışalım diye uydurulmuş yalanlar dizisiydi büyümek
Ve sonra sevmeyi öğrendik, aşkı öğrendik biyerlerden
Çuvalladığımız anıydı gençliğimizin
Dertsiz basımıza koca bir dert aldığımız anıydı.
Sırtımıza bir ton yük almıştık aslında
Seviyorduk, sevilmiyorduk
Seviliyorduk bilmiyorduk.
Ama herşeye rağmen güzeldi aşk, güzeldi sevip sevilmek
Dahası aşktı, aşktı acıya gülmek.
Peki ne değişti şimdi, neyin hesabını yapıyoruz.
Kaç gram seveceğimizin mi,
Kime ne kadar değer vereceğimizin mi
Bırakın allah aşkına şu saçmalıkları
Bırakın içine gömüldiğünüz karanlıkları
Büyütmeyin gözünüzde kendinizi
Ve yapışın hayata dört kolla, yapışın çocukça
Sevin sevilin inatla
'Keşke' demektense dönüpte
'İyiki' deyin tüm yaşanmışlıklara...