Buz Kırıkları

Eğer gitmeseydi ...
Sıcacık odaları anlatırdım ona ,
Gürül gürül yanan sobaları ,
Kuştüyü yastıkları anlatırdım ...hafif yorganları ,
Evi yoktu ...kimsesi yoktu ,
Ne Anası ...ne Babası ...ne de bir odası ,
Gitmeseydi o soğuk kış günü ...
Uyuyakalmasaydı açlıktan , soysuz bir kaldırımda ,
Ve , minik bedenini bulmasalardı
Hırçın bir ayazda bir sabah ...buz kırıkları misali
Sevgileri anlatırdım ona , yalansız duyguları ,
Bilmem ki , anlar mıydı ?
Bana inanır mıydı , donmuş bakışları ?

Soğuk geceleri vardı onun yalnızca
Bir de sokaklar onundu sınırsız ,
Parklar , banklar , ağaçlar ...
Ay , mehtap , gece , gökyüzü , güneş
Ve ....mevsimler alabildiğine onundu .
Her mevsimi severdi ya , kış hariç
Çünkü , belli ki çok üşürdü o minicik ayakları !

Acaba , hiç ağlamış mıydı ?
Hiç , hesap sormuş muydu birilerine ...
Bana bir ev verin de , alın şu sokakları ! demiş miydi hiç ?
Mevsimler sizin olsun , bana bi yastık....
Mehtap sizde kalsın , bana bi yatak ...
Güneşi de alın ...bana sevgi yeter ...
Diyebilmiş miydi acaba ...?

Gitmeseydi eğer , soracaktım
Ona , belki de hiç göremediği Anasını anlatacaktım ,
Kimbilir , acaba ağlar mıydı ?
Bana , inanır mıydı ?

Kimbilir , o buz uykusuna sarılmadan hemen önce ,
Neler geçmişti aklından ...
Minik ama büyük yüreği ...
Tek bir defa , sevgi dolu bir eli mi düşlemişti saçlarında ?
Çok mu gelmişti yoksa hayat ona ...?

İşte belki ilk defa şimdi , huzurla uyuyordu
Sıcak ana kucağımsı kuru toprağın kollarında ,
Belki , ilk defa hiç acımıyordu canı ...
Belki , ilk kez hiç üşütmüyordu buz kırıkları....!!!