Buzpınar Yaylası

Yayla çimenleri yeşerdi yine
İçime özlemin tortusu çöktü
Bakımsız haneler su çekti yine
İçime yıkımın korkusu çöktü

Gidenler aşina yüzler aradı
Kimse alamadı yayla muradı
Hasret dolu gözler geçmiş taradı
İçime ayrılık türküsü çöktü

Yüreğe saplanır her bir hatıra
Yazsam bir kaçını sığmaz satıra
Özlem ne pranga yer ne de muhtıra
İçime hürriyet öyküsü çöktü

Ksilani idi o Buzpınar oldu
Tahammül etmedim gözlerim doldu
Geriye dönüş yok umutlar soldu
İçime feleğin örgüsü çöktü

Güneşli, dumanlı havası sevdam
Pencere kapalı küf kokar odam
Gidemezsem bile aklımda her dem
İçime hayalin kurgusu çöktü


şiirkolik seçki kuruluna sonsuz teşekkürler, başarılar.