Cafer Bey Öldü Dostlar

Ayağında yırtık çorap
sırtında delik urba
bahtı kara hali harap
yok önünde bir tas çorba

dolaştı sokak sokak
bazen taşta yattı bazen toprakta
yok kimsesi zavallının
gözü hep şarapta

gezdi sabah akşam
aradı durdu bir ekmek parası
sonunda yedi yine her zamankinden
umut arası katran karası

bakındı dükkan dükkan
sordu kapı kapı
seslendi feleğe
benim bir porsiyon ümidim nerde kaldı

yine bir gün sabah uyandı
feleğin kapısına dayandı
tam kapı açılacakken
hüzün otobüsünün altında kaldı

Cafer bey öldü dostlar
aç açına gitti öteki tarafa
vermediniz zavallıya
bir tas umutlu çorba