Çağrı

                                                                        -Bütün dünya şairlerine-

Karanlık yükseliyor, eriyor ânı!
Akarsuyun aksi dönüyor suya
Değiyor kemiklere bıçağın alnı
Bir şair fısıldıyor kanlı radyoya:
                                              Arkada silahlı, çığlıklı sesler
                                              elinde kağıtlar
                                                                       -kurşunlu neşter
                                                                                  “Kardeşlerrr!!!”
                                                                                                      diyor
                                                                                                Kardeşlerim!

İşi, gücü bırakıp
                           -da gelin!

Dinleyin!

Madem ki kederliyiz
                       biraz şairiz!
Top, tüfek tutmasa da kömürlü ellerimiz
Bir işe yararız yine
Cümle
        kâinatın
                   kalbine:

…en güzel şiiri yazabiliriz…

En güzel limana varabiliriz,
köprü başlarında durabiliriz
kılıcı kınında tutabiliriz
düşmanı uykuda boğabiliriz
                                            deryada bir balık olabiliriz
                                            rakı şişesine sığabiliriz
                                            çiçeği, böceği övebiliriz
                                            gelene, geçene sövebiliriz
Ve diyebiliriz mürettiphaneye vardıkça boya
                                                eritip madeni halıya:

…“-Bu gece en güzel şiiri yazabiliriz!”…

Şairsek eğer, ve anlıyorsak şiirden
yalnız şiir geçiyorsa her gün bilincimizden
dizeler düşlüyorsak
                      ve yürüyorsak celladın sopasına
                                                               kafiyelerden
Yani bu dünyada en büyük, en elzem, en müşkil fikrimizse şiir…

Şiir, kınamalı söylemlerse, rus bombalarıysa,
yangınlar, sığınaklar, ölüm marşlarıysa şiir
şiir küpürlerse, ödül törenleriyse, kitaplarsa
Ve tok sesli bir herifin ağzında okunmaksa bir radyoda, geceleyin.
Şiir ürkmek
şiir susmak
ve el pençe divan durmak
                                             -sa
karşısında üç başlı devin…

Şiir, dostu değilse eksik dövüşenin
hakkı yenilenin,
                        tarumar olanın ve aç gezenin.

şiir, evi değilse kimsesizin
                  sesi değilse dilsizin
                                    zapt edilmişin ve herkesin aklı değilse şiir

şiir, bombalanan bir evse
Kudüs’se
         Kırım’sa şiir
                       Şiir Kiev’se
ve yarı çıplak öldürülmekse çocuk yaşında

Ve bütün bunlara rağmen
   Diz çöküp bir bar sokağında
           o güzel sevgilinin aksında
                   Gazeller okumaksa aşka

Kardeşler!

Kardeşlerimmm!

…Bu gece en güzel şiiri yazabiliriz…

Ama uyandığımızda
Hiçbir şey kalmaz masamızda
                         Birkaç güzel şiirden
                                                        başka…

…karanlık yükseliyor…