Çakallara Kalınca Dünya

insan bu kıytırık çakal kimi
kimi hakkıyla kalın ense kurt gibi
ne kurda özendim ben
ne çakaldım öteden
zaman geçti acıktım
guruldar oldu karnım
av aradım boşa dolandım
etrafta yoktu kimseler
ne serçeler ne sürüngen
ne çobansız keçiler
iş başa düştü yine
başım aldım yürüdüm
karşıma çıktı sürüler
kimi it ti kimi yılan kimi kuş
kuşlara sözüm yokmuş
el çalınca uçuşmuş
itler yılanlara yılanlar itlere
et ettim iti
ip eyledim diğerini
bağla ağacın köküne
sok sopayı........e


(şiirden af dilerim;okuyandan özür, ne şiirdir ne nesir....can sıkıntısı sabaha karşı öyle absürt bişey işte)