Çakıl Taşı

Bir kumsalda yanlız başına duran çakıl taşı,
Süzülüyordu yanaklarından göz yaşı,
Sevdiğini bekliyordu hep eğik başı,
Duruyordu yanlız başına çakıl taşı.

Bin parçaydı hasretiyle sevdiğinin,
Olmak istiyordu içinde onun ellerinin,
Özlemişti yine apansız gelmelerini,
Bekliyordu yanlız başına çakıl taşı.

Soluyordu nefesinde her daim hayatını,
Bırakmıştı sevdiği onu parçalayıp,
Tozunu dumanına katıp,
Gidiyordu yanlız başına çakıl taşı.

Gözlerinde yine onun hayali vardı rağmen herşeye,
Gülemedi hiçbir zaman, hiç bulamadı neşe,
Anlatamazdı asla derdini dökemezdi kelimelere,
Ölüyordu yanlız başına çakıl taşı.