Çal/ma

vurma pat küt davulu
öyle kulağımın zarına
çal hazin neyi
bu ses gidiyor hoşuma
bir zamanlar
deryaydım çağlayan
hercai duygulara bel bağlayan
yitirdim bıçkın sevdaları
naçar kaldı ellerim
uçamaz artık kanatlarım
hangi pencereye konsam
ağlarım,horlanırım
şimdi
öylesine sürgünüm ki
bazı sahralarda
bazı kardelen yüreğinde
ya donarım,ya yanarım
çatlayan topraklar gibi
susuzluğa çekildim
beynimin dehlizlerine
yalnızlığı çivilerle çaktı zaman
talan etti bu ömür dedikleri
bırakmadı çaresizlik yakamı
ellerimde hep kanayan güllerin dikeni var
ayvadan çoktan ayrıldı nar
çalsın sazımın telleri
götürün artık beni
köyüme toprağıma
acılarımı vurayım,taşlı yokuşlarına
ancak öyle iflah olurum
sonbaharda açmadan solan son çiçeğim
bir dağın tepesine,sarı sarı konayım
bir söğüt fidanı ekin baş ucuma
orda ebediyen uyuyayım

ötün başımdaki dilleri kanlı turnalar
kulağımda sanki çınlıyor
vedaya dair,udlar ve kanunlar