Camdan Evde Oturanlara

Taş atmaksa şiir
Baş yarmaksa
Şiir huzur kaçırıp,keyif bozmaksa
Olur olmaz her sözü,mesnetsiz savurmaksa...

Ve tuş edebildiği kadar
Meydan ağasıysa şair...
Ustalık,laf sokmaksa
Çığırtkanlık hüner,giydirmek marifetse...

Altı sayfa sanat seviciliği yapıp
Diye,diye,diye
Kılıbık herif modunda,kırıtma makamında
'kahrol düşman' kıvamında bir serzenişse
Bütün diyeceğin...

Öyle günlerce uğraşıp
İmgelere hamallık yapmana
Kafanı uyaklara vurmana
Sağdan soldan dize çalmana
Bütün mesaini,ilmini,varını,yoğunu harcayıp
Olmaz yerlerinden bile ter akıtarak
Kendini boşuna perişan etmene
Gerek yok be kardeşim...

Tek satırda mezar kazan,kimlik yazan,şuur bozan,ne yiğitler gördüm ben...

Uyan artık,kendine gel
Bak,dostların bile gülmeye başladı sana
Sonunda cümle aleme maskara olacaksın
Hiç mi bir şey öğretmedi sana bu hayat?
Camdan evde oturuyorsan eğer
Kimsenin camına taş atmayacaksın...




Dipnot : Ha yok,ben halimden memnunum,ille de böyle devam edeceğim diyorsan eğer; sana bir şey daha öğreteyim,bu kıyağımı da unutma.Penaltı çekişirken kaleye geçme sırası sana geldiğinde,kıçını topa değil kaleye döneceksin...