Çamurdan Insanlar

/ortasındaydı yolun ,
bir annenin elini tutar gibi
sımsıkı tutuyordu zaman
yolun tam ortasını /

bir çok ağaç eğiliyordu sonra
yapraklarında -ben-
kaçarcasına zamandan
kendimi rüzgara satıyordum

/ortasındaydı suyun,
ölümden kaçan bir balık gibi
çok hızlı akıyordu zaman
yıkarcasına bir deniz kıyısını /

yüzmesini bilmeyen bir kader avuçlarımda
bütün izlerinde -ben-
ve oluşurcasına topraktan
çamurlara bulanıyorum

tam ortasındaydı yolun
biliyorum,
ve her nedense -ben-
tattığım her sudan
insana benzer çamurlar yapıyorum

yollarda çamur izleri
sularda çamur
izleri çoktur şimdi yapraklarda
çamurun...

yol: Ne çok çamur yedik be Salih abi!
su: Ne çok çamur yedin be Mustafa abi!