Can Dostum

ah can dostum ah!
otuz yıllık sırdaşım arkadaşım,
dedikodusuz can dostum

geceleri,
sessiz- sessiz, sohbet ederken,
birbirimizi, yudumlayarak
sabahı selamlardık

bir gün dahi,
dizimin dibinden ayrılmadın
beni yüzüme karşı hiç aldatmadın
nankörlük hiç yapmadın
kalleşlik yaptığını hiç görmedim.
ben neredeysem, en yakınımdaydın

seni o kadar seviyordum ki;
eşim dostum, çoluk çocuğum
herkesten kıymetli sanıyordum

oysa!
içten-içten, yiyip bitirip
beni mahvettiğini, geç anladım
koskoca bir otuz yıl, dile kolay!
boşa giden bir otuz yıl
otuz yıl boyunca,
sana, dost dediğim için,
kendimden, utanıyorum
ne kadarda safmışım
çok da cahil!