Can Hıraş Canan Hıraş

uzakta:

gece rengini kıskanırken gözlerinin
sallapati uykulara korkak sırf ihanette
sabah baskınlarına hazır sakin
müebbet suskunluğuyla kan ağlarken içimde
uzaklığına doğar doğacaksa gün her gün

yağmurlu:

çarpıcı bir karambole yuvarlanır sonlarım
ve tüm sokaklar çocuk seslerine muhtaçken
umutsuz umutsuzluk bile blöfçüdür aşka
ansızın keşfedilmiş iklimde gelen yağmurum
benzemezsin hiçbir sağanağa saf sırılsıklam

sönük:

kayıklar kıyı ışıklarıyla huzurlu saatlerinde şehvetli
akşam soğuğu kömür kokulu isiyle ruhumun sarmaşığı hâlâ
istanbul kendinden geçmiş yorgunluktan evler marazlı
içine kapanık uykular düşlüyorum sensiz öylesine bomboş
ve sarhoş karanlıklar sönünce tozlu ayak sesleri biriktireceğim

uzakta
yağmurlu
sönük
canhıraş