Can Özüm - 4

Buzlar çözüldü can özüm
Kardelenler yürüdü dağ başlarında
Gelincikler toplardım ya hep sana
Sardunyalar, papatyalar, fallar
Döndü bak umudu yeşerten yıllar
Yollar gözler bir tek seni
Yüreğim ki nefesini
İndirmedim hiç resmini can özüm

Hiç silmedim camlardaki buğunu
Karlar düştü saçlarıma gördün mü?
Aşka saydım her düğümü çözmedim
Özledim çok bilemezsin
Özeldin sen hep can özüm.

Karanlıkta ışıksız kalırsan beni düşün
Büz dağı gibidir özlem
Zifiri karanlık gecemin aydınlatan güneşim
Ölüşümdür ki her sabah sensiz uyanmak
Dilimde kavgan kadere karşı
Eğilir başım sevdiğim
Benimsin diyemedim can özüm

Yoksuluyum mutluluğun
Bir çare gönlüm
Ömrünki hayalinle geçti
Viranedir koynuma düşen
Divandır kurulan, vurulan boynum
Solum diyorum solum sızım sızım
Çok yalnızım
Son sözüm olsun
Tut sevdamın ucundan
Tüt hadi can özüm