Can Telaşa Düşmüş

Can telaşa düşmüş
Dünya koridorunda,
Bir o yana bir bu yana
Daracık bir yerdeyim.
Keyfe keder mi dersin,
Yok...! babam yok
Yok kimseye nazım,
Açsam da açıksam da.

Can telaşa düşmüş,
Her gün bir başka hüsran,
Yaşamak bin türlü külfet.
Yarınların bitmiş,
Bitmiş kadife karanfiller.

Can telaşa düşmüş,
Artık ne yazık,
Bir çavlan değilim.
Köpük köpük
Berrak berrak.
Islak bir güneş,
Karanlık bir maviyim
Yaşama muhtaç
Yaşama aç gibi.

Can telaşa düşmüş,
Umudun bir gözü şaşı
Ah...! derken dökülür
Yorgu bedenimden ifrazat
Yıllarımı yontan
Bir bıçak,
Bir keser,
Bir rende,
Bir hızar
Ve bir tırpan biçer yeşillerimi.

Biliyorum,
Hakkım yok sevenlerimi üzmeye.
Onlara umutlar üstü
Özgürlükler dilerim,
Sevgili umudu ak;
Umudu pembe;
Umudu mavilerim.