Çanakkale Destanı

Çanakkalenin denizdi bir yanı,
Deniz köpüğü kadar çoktu düşmanı,
Bir avuç insanla,bilmem ne yapmalı !
Esaretle yaşayamazdı Türk evladı...

Körpecik bedenini,siper ederek vatana,
Sadece milletini savundu Mehmedim..
Ne bir korku,ne de pişmanlık duymadan,
Bile,bile ölüme koştu Mehmedim...

Allahım nasıl bir tevekküldüki bu ,
Tereddütsüz kurşunlara yürümek..
Ayakları kopunca kollarıyla sürünmek,
Ölenlerin üstünden geçerek,ölüme gitmek...

Susuzluktan çatlayan dudaklarıyla,
Şehadet şerbetini içti kana,kana,
İstiklal denilen nazlı canana,
Aşk ile yüreğini verdi Mehmedim...
Kimde vardı ? Ya Rab'bim kimde var ?
Bu üstün asalet,bu iman,
Kendi aç iken, esirini doyuran,
Hangi ana doğurdu ! böyle kahraman...

Bir destan yazıldı Çanakkalede,
Diyenler inanın yalan söyler..
Mehmetçiğimin hepside kahramandı,
Çanakkale de bir değil,binlerce destan yazıldı...