Canan

Aşık, maşuğu yokken neylesin baharı
Can, Canan'ı yokken neylesin canı
Önce can, sonra Canan
Canan'ı olan Can, nasıl ister canı
Hasretle dolu geceler sabaha varmaz
Canan'sız an hüsransız kalmaz
Günbegün eriyor bedenim yokluğunda
Vuslatına ermek zordur ebedi hayatta
Kahrınla dolu bu bendim
Sana ulaşma arzusuyla nefsimi yendim
Vuslatına ermek zordur bilirim
Aşkınla yanıp tutuşmak isterim
Aşk kelimesini ilk sende tattım
Tadını almadan mezara yattım
Halimi gören bir ah çekiyor
Sana bu acıyı tattıran kim diyor.
Adını bir sır gibi saklıyorum kalbimde
Korkuyorum olurda sana zarar gelir diye
Hiç şüphem yok kendimden
Beklerim seni sonsuzluk tükenirken