Canavar Olmam Kimin Suçu

//Kızıl kokan pusunda havanın
Haremine duyduğu kösnüsündeydi kurdun
Burun deliklerimden giren gurur ve kin!//




Kokunun kızılına hassas burnum
İlkin kini çekti ciğerime
Yayılırken kılcallarıma kin
Uluttu koca bedenimi gurur

Ulu orta...
Başım dik...

Ve üstelik
Koku almaçlarımdaydı henüz
Moleküler gurur hissiyatım!

/.../

-Ey lanetli yüzümde
Islaklığın vıcıklığındaki burun deliklerim
Lanet Etmedim asla size...

-Hissettirmedim fakat hep öykündüm
Lanetli vicdanlarına tanrıların...

-Canavar olmam kimin suçu?

-Lanet ettim vicdanıma
Yarattım vicdansızlığı(mı)
Ben yarattım evet
İtirafım suçun kabulü!

/.../

Sözde imgelemlerindeki
Soylu duygularla yazan
Övgüye muhtaç
Ölümlü biçarelerden olamadım asırlardır
Sebebi
Karanlık yüzünü sevmemdi ayın
Yalnızlığa isyan iblisin
Sınırsız gücünü de

Nefret ettim tek sesli müziğin detone kıyımından!

Sevdim sevişen aşıkları...
Sevişmeyi bilen aşıkları...

Burun yoksunu nice insancıklar da gördüm
Yapışkan dillere muhtaç
...!
Soyları ensest hazlara gebe
Kurda tapan ilk dişi sevicilerin
Tanrıçasını katlettim bir dönem
Yıl 1800!

Ve
-Sevdiğini
Şehvetli ellerle öldürür kimi !
Sözüne ilham
Kadınımdı son katlettiğim
Tenine beşinci saplanışında hançerim
Buz kesmiş kasıklarıydı gözyaşı döktüğüm

Kurda tapan son dişi seviciydi kadınım!

Affet kadınım
Ölümsüzlük de lanetim
İstesem de ölemem ki...