Cancağzım

Üzülme canım.
Üzülme cancağızım.
Ne ben ilk defa terk edildim,
Ne de sen ilk kez gittin.
Sevmenin ihaneti de tatlıydı en az,
Sevmeyişinin sadakati kadar.

Biliyorum'ki biliyorsun;
Bilmenin ilk kez bu kadar aciz oluşunu !
Ama üzülme.
Nasıl olsa gece yine ziyan yazar, ben ise martaval okurum.

Şimdilerde; buruşturup attığın bir hayata,
Sözlerini benim ütülediğim kendini beğenmiş cümleler yazıyorum,
Anladık sanıyorlar.
Seni soranlara ise ulu orta susuyorum,
Anlamıyorlar, yazık.

Desem ki;
Gitme gücüme.
Biraz daha denk gel ömrüme.
Ya beni kal,
Ya da seni öyle uzağa götürme.
Desem ki;
Rabbimin, ruhuma üflediğisin sanki.
Yarınısın umurumun ve tamamısın umudumun.
Desem ki;
Gitme, gidince bir numara büyüyecek yollar.
Seneye de giyecek bedenimi yalnızlık, biliyorum.
Desem ki;
Gidersen A'dan Z'ye kadar sayamam.
'O' deyince durur kalırım ben.
Tükenir alfabeler, yol bulmaz dilim kemiğine.
Gidersen toprağın üstüne gömerler beni, yaşıyor derler umarsızca.
Gidersen...
Gitme.

Ama gittin...

Madem gittin;
O halde konuşamadığım tüm bildiklerimsin artık.
Her yaramın kalan izi, her günahımın bir parça sahibi...

Fakat giderken kime hesaplatırsan hesaplat;
Kalanı benim bu hikayenin yalanı sen olduğun kadar...


Babam'a Saygılarımla..