Canciğer

Sen! Merhaba can
Ben! Merhaba ciğer

Lan diye başlıyorum söze
Sonra deli dolu cümleler dökülüyor dudağımda
Birden bire sus pus oluyorum
Ve sonra
Yüreğimde dökülen Sevgi baloncukları
Bulaşıyor ellerime
Tam yazacak oluyorum
Bilinmedik bir şey
feryat figan içinde
Çığlık çığlığa çekiyor gönül firenimi
Ve içimde anlamsız bir telaş
Kendi kendime diyorum ki
Değer vermek sevgiden mi geliyor?
Yoksa sevgiden mi Değer biliniyor?
Sonra kalbimin Sevgi vagonları çalarken sirenleri
Tamda bu sırada
Beynimde çakan şimşekler
Ardı ardına sıralıyor cevapsız soruları
Ve biraz düşünüyorum
Acaba sen mi delisin
Yoksa benmi deliriyorum?
Senmi sevdasın yoksa
Benmi sevdalı?
Birden bire bir hayal beliriyor gözlerimin önünde!
Boş bir oda
Içinde ikimiz
Odanın iki penceresi var birde kırık kapı
Ne pencereden atlayabiliyoruz
Nede cesaret edip aynı kapıdan cikabiliyoruz
Söylesene yaşanmışlıklarmı hayallerimize pıranga takan
Yoksa gerçeklermi elimizi kolumuzu bağlayan
Parmaklarımın arasında yanan sıgaramın ateşi yakınca canımı
Kendime geliyorum
Sahi ya ben senin neyinim?
Okyanusun ortasında bir sandalı mı?
Yoksa pencerene yansıyan gölge mi?
Veyahut sonbaharda dökülen bir yaparak mı?
Yada her zaman dile getirdiğin cümle mi? (can)
Artıyı eksiyi topluyorum
Yürek hopluyor
Nefes almaktan zorlanıyorum
Kanıyor ciğer
Hepsini bir araya koyuyorum
Yine oluyor canciğer....

Sonun başlangıcı gibi
Ne kaçarsın ne kovalarsın
Ne bir adım geri
Ne bir adım ileri
Ortası yine yangın yeri....