Canevimde Kızıl Kiremitlerim...

duvarlarım yıkılıyor hayatımın canevinde
canımdın, candamarımdın...
canevimde kızıl kiremitlerim vardı,
saçlarından örme...
gözlerin vardı, ela camlı pencerelerim
ve panjurlarım, gözkapaklarınla pembe...
gidişinle, ardında bıraktığın o kasırgada,
yerle bir oldu hayallerime giydirdiklerim
senden sonra bir daha,
hayal kapılarımı açıp, eşiğinden geçemedim
git,
şimdi bu harabelerimde, hafriyat çeker yaralı yüreğim
bundan sonra,
ne yeni bir bina inşa edilir hayallerime
ne tek bir çivi çakarım, yeni sevdalar için...
basit bir bağ evi bile,
dayanmaz sensizlik şiddetinde depremlerime
sen git,
bütün enkazı yüklenir yüreğim