Ç/anlar Alıyor Beni Benden

bahçe çiti geceden açık
firarın şiirsel resmi uçuşan yapraklar
telleri zorlamış düşüncem
köpekler tırmalamış gece kadar esrarengizliğimi

hani koşunca güneşi tutacağını sanmak
hani bir gece yıldızlardan göğe yol bulmak
olasılıkları hesaplamak ya da içi gezegen d/olmak
rüyaların sana gelmesi çağırmadan sen

ağaçlardan adını silkelemek
olgunlaşmış bir meyveyi yer gibi
gözlerinden dalmak okyanusa
telde asılı çanla uyanmak
her gün biraz daha ölüme

köpeklerin su kabı kadar sade
bahçemi saran çimenler
oysa içimi yeşerten şu aşk
zaman çanına meydan okuyor

bulutlar halka oluyor yan yana
yağmurları getiriyor her bahar göğüme
bunca yoğunluk ve ardındaki gülümseme
sıcak ellerini çağrıştırıyor
gülümsüyor -uğursuzluğa mahkum- baykuş bile


ruhumu topluyorum ben her firarda
kendimden yine kendime bir yolculukla
çiti usulca kapatıyorum bu defa
gölge etmesin diye elin kemi
sakinleşiyor rüzgar
bağrında sessiz fırtınalar

her sabah bahçeyi süpüren
şu içimdeki çocuk
kurumuş yaprak sesleriyle fısıldıyor
insanlar da mevsimler gibi
sıcak soğuk, gelip geçici

bitmez sandığım yolları kısaltan
güneş gibi ısıtan gözlerinin etkisi
evimin perdesi açık, lambada alev
ocak dediğin cancağızım
okyanusun dibinde tüter

gelsin soframa ıslak neşem
bu bahar da yeşersin bahçem
yüreğinden yüreğime dökülen her lokma
sahibine şükür secdesi

ateşi cehennemden alınmış yangınlarımın
cennete uzansın serinliği
varsın kaynasın kazan
ben hiç böyle huzur duymamıştım
sevdan içimi yakmadan önce
ibrahim' e selam


işte şu kırmızı kan
yüreğimdeki mührün
hala taze, hala sıcak
bugün gibi
sen gibi
biz gibi...