Canlı Otopsi Rehberi

Seninle istiklalin ortasında

Bir anda yalnız kalabilmek isterdim

Ama bazen

Yalnızken bile kalabalıklaşamıyoruz

Ve sabah aniden

Giderek kararmaya başlıyor

Ben yapayalnız kalıyorum

İstiklalin artık hayattan yoksun

Bin bir karanlıkla dolu kaldırımlarında

Anlıyorum

Ne kadar bağırsam da duyamazsın artık

Ne kadar çağırsam da

Gelemezsin

Gece aniden saplandığı zaman

Gövdemde ince kemiklere

Bilemezsin

Hangi yanağımı öpmen gerektiğini

Oysa

Her şeye olan ihtimal ve imkan

Gözlerimizin ortasındaydı

Yadsınamaz gerçekler gibi

Ellerini ellerime alınca

Gözlerimin ısındığını biliyordun

Görmüştün, sesini duyduğumda

Dudaklarımdan dökülen beyaz çiçekleri

Oysa bunların

Bütün bunların beni sende

Kemiklerinin bile içinde

Var ettiğini bilmeliydin

İki yanağımdan da öpmeliydin oysa

                                          Erdem