Çaresiz...

dün gece hiç uyumadım.
kaldırdım başımı yummadım gözümü
defalarca dert yandım başımdan ayrılmayan
hilal'e bürünmüş ay'a.

ne olursa olsun sadece
bir ismi olduğnu biliyordum,
ben ise biçim biçim oldum arkadaş.
ne gülerim ne ağlarım
ben bile bilemez oldum aynadaki adamı.

ağladığım yalnızlığımda sadece
koca bir boşu boşuna.

bir delilik gelir diye
korkarım bu saatten sonra,
şairim ya alırım elime kağıt kalemi
yazar çizerim en acı kötüsünü.

bu değilmi en kötüsü bozmuşum iyi olanı
ne melek ne de bir mutluluk var
bu cümle sevdası içinde.
dikilmek aynaya
nefret içinde bakmak yokmu yalandan,
sönmüş hayalperestlikte acılar senaryo bende
son sahne oynanmışta izlemişim
anlamaz ey akıl kalmış bir başına
kadeh masasında.