Çaresiz Ayrılıklar Senfonisi

Şimdi kime, neye kızmalı?
Sadece adını andı diye güzel bir kadını saçlarından mı asmalı?
Sırf ayağına takıldı diye çakıl taşlarını cehenneme asfalt mı yapmalı?
Yoksa sorunu sende mi, yani bende mi aramalı?

Biliyorum bir gün beni anlayacaksın,
Ama bir gün yarın olmayacak
Bir gün olmayacak be adam!
Geç kalma, gel...

Tozu dumana, ben aşkı hep sana katardım.
İlmek ilmek iliklerdim aşkı da
Bir sana ben katamazdım.
Katlanamam be adam, gel...

Deli diyorlarmış bana mahallede
Konuşurmuşum kendi kendimle...
Biliyorum ben deli değilim, görmüyorlar seni
Ne de güzel ağlaşırdık be adam, gel...

Asma yaprakları tam kıvamında
Bekliyorlar seni zeytinyağında
Özledin biliyorum sen de, canım burnunda,
Asmalar bozmadan, gel...

Bakkal Fevzi bana göz koymuş
Öyle diyor komşular
Laf geliyor be adam neredesin?
Neredeysen çık, gel...

Beyaz giymiyorum yıl oldu
Karalar da sarardı soldu
Annen de özledi seni be adam
Anan avradın ağlıyor, gel...

Kahverengiyi sevmezdin
Kocakarı oluyorsun, giyme derdin.
Yakışmıyor be adam
Sil at üzerindeki kahveyi de, gel...

Getirdiğin güllerin hepsi soldu
Gül yüzlü derdin, gülüm soldu
Toprağında dikenler bitiyor
Güller açmadan, gel...

Parayla saadet olmaz derdin
Ben de seni çulumuzla severdim
Kefene cep dikiyorlar be adam
Sökükler çoğalmadan, gel...

Alnımda yokken senden başka yazı
Çizgiler beliyor, döktürüyor alnıma kazı
Gönlüm yaşlanıyor be adam
Zaman geçmeden, gel...

Yağmur yağar toprak kokardı
Severdim bilirsin, bereketti artardı.
Şimdi toprak sen kokuyor
Seni daha da özlemeden, gel...

Sual olunmazdı sevdandan
Gitmezdin ki geleceğin olsun
Geleceğim ol diyorum be adam
Ecelim oluyorsun, gel...

Ecel tecelliyse kaçış olunmaz
Sen yoksan zaten güneşte açmaz
Açtım kollarımı be adam
Seni bekliyorum, gel...