Çaresizim

Ben asırlık bir orman.
Sen hayat veren güneşim.
Üzerime doğmadığın her gün,
Çiçeklerim birer birer soluyor,
Yapraklarım sararıp dökülüyor,
Kuşlarım üçer beşer göç ediyor,

Üstüne...
Uğursuz bir fırtınanın habercisi,
Kap kara bulutlar ,
Güneşimle aramda.
Gökyüzü daha da kararıyor.
Kısa süren bir sükûnet,
Sanki yeryüzü huzura eriyor.
Biraz sonra gelecek felaketi...
Kabullenmiş...
Ferasetle teslim olmuş...

İşte başladı...
Rüzgârlar dallarımı kırıyor,
Topraktan söküp köklerimi,
Uzaklara fırlatıp, param parça ediyor.
Yavaş yavaş ölüyorum...

Biliyorum,
Bu fırtına da dinecek.
Harabeye çevirdikten sonra geçecek.

Bilmiyorum,
Bir daha yağan yağmurla,
Arta kalan tohumlarım yeşerecek mi?
Toprağa kök salabilecek mi?
Dallarımda tomurcuklar açıp
Kuşlarım şakıyacak mı?
Arılar çiçeklerimden bal yapacak mı?
Yeniden orman olup,
Kuytularımda,
Aşklar yaşanacak mı?