Çaresizim

bağrımdaki sızıyı anlatamam
elime geçen her şeyi karaladım
rüzgara bırakılmış gibiyim
geceler beni anlıyor
üzüntülerimi paylaşıyorum yazılarla
zehir içmişim yıllarca
aşk yetimiyim ben
ruhumu kemiriyor yalanlar
bir gün unutur muyum ?
elem dolu yaşadıklarımı
resimler çizen kuşlar gibi
gönlüm ferah bulur mu?
üşümüş kalbimi saklayamadım
zordu günler haftalar aylar
ağlayışlarım dinmezdi
rüyalar kadar kısaydı güldüklerim
bu kaderim mi ! benim 
eylül geçti kış üstüme çöktü
renklerimi kaybettim
güzellikler öldü
üzüntüler gitmiyor başımdan
zaten aşkı parçalayan hıncım
arsız dünyaya meydan okuyor
rahat yok bana melankoliyim ..


13.09.2020 / Üsküdar