Çaresizlik

Bazen karşımdaki insanlara
Gerekli gereksiz konuşabiliyorum
Kırabiliyorum onları istemeden
Üzebiliyorum...
Ne yapacağımı bilmiyorum bazen
Her şeyden vazgeçebiliyorum
Yapayalnız çaresiz kalabiliyorum
Sevdiklerimi kaybedebiliyorum bazen
Yanımda oldukları halde
Çaresizce oturup bir köşeye
Düşünüyorum...
Ne yapmam gerektiğini
Ama suçsuz olsam da
Suçlayabiliyorum kendimi kendimce
Bazen dönüşü olmayan
Yollarda yürüyebiliyorum
Nereye gittiğimi bilmeden
Tek başıma karanlıklarda kaybolabiliyorum
Çaresizliğime bazen çaresiz kalabiliyorum
Kimse olsun istemiyorum
Yanımda,karşımda
Kimseyi çekecek dinleyecek
Gücüm kalmıyor
Ama anlamıyorlar beni
Kendilerini benim yerime koyma
Zahmetinde bulunmuyorlar
Sevdiklerim bile bazen
Çok acı çektirebiliyorlar bana
Hayattan bezmeme neden olabiliyorlar
Çaresiz kalabiliyorum bende
Mecburen...
Mecburum çünkü
Neden?
Sevdiklerimin çaresiz kalışlarına
Seyirci kalamam
Onların çaresizlikleri
Benim en büyük dertlerim
Bu da benim tek çaresizliğim...

18 Mart 2010 128 şiiri var.
Yorumlar (2)
  • 15 yıl önce

    teşekkür ederim

  • 15 yıl önce

    Ah o çaresizlik dediğin..El kol bağlandı mı derde derman bulamadın mı için acır yüreğin pare pare olur..Olur da işte elden gelmez birşey..Kader dediğin bir nevi burda ortaya çıkar..Gönlüne sağlık güzel dile getirmişsin...