Çeketimi Astım Sıra Bedenimde

Nasıl başlasam bu intihara bilmiyorum.
Teşebbüslerim tecrübelerim olsa da,
ölmeyi beceremedim bir türlü.
Galiba aklımı kaçırıyorum satır aralında;
şizofrenik can alıcı kelimeler okudukça öldürdüğünden gözlerimi..
Düşüncelerim düşünce kalkamıyor bunalımlarından.
Bilerek yapmacık bir öksürükle;
odamın camını açıp havanın,
kapısını açıp da senin gelmeni bekliyorum.
Azrailin bana vermediği yetkiyle
gözyaşlarına sıkıştırılmış besmeleyi yutkunup
intihar ediyorum.
Çeketimi astım, sıra bedenimde.
Sevmenin bedeliyle her seven ölmeli.
" her nefis ölümü tadacaktır " bir gün ama,
intiharlar da tat vermiyor artık,
tatmin etmiyor bedenimi.
Ruhumu omzumdaki melekler öpüyor kanatlarıyla,
hışırtısı içimi gıdıklıyor.
Vazgeçiyorum son anda.
Gülüşün kadar güzel değil çünkü hayat,
bak tekrar hatırlıyorum.
Beynimi yine bir intihar kemiyor,
ama bu sefer omzumdaki melekler iyice uzaklaştı.
Hem ben de akıl mı kaldı ?
İntiharın gelişi, ruhun gidişidir,
ama gitmek yakışır mı ki ruhuma ?
Artık ruhum da
bedenimi yalnız bırakmalı.

.. Belki bu sefer başarırım diye durdum,
ve sustum yine.
Çeketimi astım, sıra bedenimde..