Teğet

Okyanusun üzerinden yassı kelimeler sektiriyorum

Ne kadar uzağa gidebilirdi sözlerim

Kaç yüreği teğet geçerdi

Kendimi imha ettiğimden beri

Kadınlar ölüyordu

Ve çocukların gözü yaşlı

Babalarını bekliyordu

Ekmek teknesine asılıydı bütün hayatı

Kimisi pencere parmaklığında

Ya da yakarak bedenini can veriyordu

Pembe bisikletler yanıyordu uykularımda

Çocuklar ölüyordu beyler

Ve ölülerle gururlanıyordu yaşayan zombiler

Tanrım bu nasıl bir dünya

İzah et bana

Hayat verdiğin her canı kutsal bildik oysa ki biz

Öldürmek değil yaşatmaktı gayemiz

Bir cerrahın hassas elleri gibi tutunduk düşlerimize

Kin düşmedi yüreğimize

Çek defterlerinde hamiline değil

Her şey sana havale

Kapitalizm olabildiğine vahşi kayırıyor hısımlarını

Ve herkes kendini günahsız sanıyor

İlk taşı günahı olmayan atsın derken

Cellatlar çoğalıyor çığırtkanlıkla

Kadınlar ölüyor

Ölmek istemezken bir caninin ellerinde

Sevda birkaç yüzyıl öncesinden kalma tozlu bir mazinin kınında saklı kılıcı

Ne olduğunu bilmeyen adamların elinde kuru bir can kaldık

Ruhumuza ihanet ediyorlardı her kirli bakışlarında

Ve iğreti egoları hüküm sürüyordu aşklarında

Yalan söylemeyin çocuklarınıza beyler

Yalan yok

Sevdayı da kirlettiniz dünyayı da...