Çember

bazen kaşlarının ortası belirir bozkırda
çekik gözlü bir ceylan gibi bakıyor dünyaya
iskemle üzerinden




bağdaş kurup oturmalarımız geldiği vakit aklıma
uysal çocuklar inecek sokağa
küfürsüz




şiir gibi kızlar göreceğiz kuzeyde
alt tarafı oynak bir kaç kelime dudaklarından
akacak caddeye




insanlığımızı yaşamadığımız bir başka gezegen
düşlediğimiz oluyor gece yarıları
briketler üzerinde




çok değil az önce
su içtik biz hayalimizde
kana kana kandık bir kaç güzel söze




bir tarafı kandırılmış adamlardık felçli
matematiksel hesapla diğer yarısı
denge unsuruna eşitliyor hayatımızı




çarşıdan eve döner gibi
dönüyoruz kendi yörüngemize
sessiz, suçsuz ve dairesel




duraksadığımız son nokta oluyor çember
kendi içimizdeki değişkene yabancı
bir cüce beliriyor karşı kaldırımda




yalnız senin sesin
ve sigara kokan nefesin
damgasını vuruyor buğulu cama




işte o saat ağlıyor tasa
göbek atıyor endişe kendi mekanında
kendi odasında rutubete yakalanıyor muamma




bazen kaşlarının ortası belirir bozkırda
çekik gözlü bir ceylan gibi bakarsın dünyaya
sınıfsal çelişkiler yaşıyoruz onunla




bağdaş kurup oturmalarımız geldiği vakit aklıma
konuşamam beni hırpalayan boşlukla
miyopluğumdan öte bir şairlikle





"suskunluğu hem pozitif
hem bilimsel
seviyorum seni hem insanca
hem şiirsel"





black_1