Cemre

Bozuk bir sokak lambası gibi
Yanıp sönüyör içimde dünler
Evden atılmış bir çocuk sanki
Bu yetim
Bu öksüz
Bu zavallı hüzünler

Bugün hiç kimseyi kucaklamadım
Kimseye kızmadım da...
Bu kendimden kaçmak değil
Kendime kaçmak
Tek bir damla tek bir ses gibi
Aklıma düşerken yaşamak...

Delirip coşar mı şimşeklerim?
Tohumlar ekilir
Yağmurlar başlar
Filizlenir başaklar
Tane tane gövdelenir yaşam
Yaşam
Gör duy oyna
Ve yaşadım say...

Görmeyiz biz gördürürler...
Ömür yedim doydum sandığı
Besmeleyle başlanan küfürler
Destursuz dualar
Bir diş gibi ayrıldık çenemizden
Şimdi bizi el makamı 'sus' lar paklar

Yoksa bir kefaret miydi yaşamak?
Bilindi
Kabul edildi
Razı olundu
Ama hiç ağlanmadı...
Sadece bir lokmaya ihtiyaç vardı bedene takviye olarak
Yalvarılmadı hiç kimseye
Ağlanmadı...
Bilindi kabul edildi razı olundu
Öpüp başa kondu
Her son durak

Susku güzel vakitlerdendir
Kalbim aç
Etim yanık
Dünya diz çöktüğüm yer kadar
Şimdi bir damla gözyaşı
İsteyerek...
Cesedi olmadan yaşar mı bi insan?
Yaşar
Hem de mahşere dek...

Sandıktan bana bir yorgan çıkardılar
Cennet kanatlı şefkatli martılar
Yere döşek attılar
Uyudum
Uykumda uzun saçlarımı taradılar

Yaşamak
Boşvermek kadar.