Cemre

Önce havaya, suya, sonra düşer toprağa
Üçüncü cemre ile, ilkbahar müjdelenir
Güneşin çocukları, can verirler yaprağa
Çetin kışın ardından, yürekler tazelenir

Cemresiz yüreklere, azgın kara kış derler
Ateşiyle yananlar, deli gibi severler
Baharı tatmayanlar kıskanır ah ederler
Çetin kışın ardından, yürekler tazelenir

Kuru ağaç canlanır, beyaz açar çiçekler
Bir günlük mutlulukla, uçuşur kelebekler
Coşan tabiat ile, mavileşir dilekler
Çetin kışın ardından, yürekler tazelenir

Kuşların cıvıltısı, hayalleri kurdurur
Maziden kurtulurken, geleceği sordurur
Güzden kalan damlalar, pınarları doldurur
Çetin kışın ardından, yürekler tazelenir

İnsanın ruhundadır, beklenen bu cemreler
Her cemre düşüşünde, coşuverir emreler
Yazdığından tat alır, gönül veren zümreler
Çetin kışın ardından, yürekler tazelenir...



Emre: Âşık, tutkun, müptelâ. 2. Halk şairi
Zümre: bize lazım olan anlamı, topluluk, grup, camia