Cemre

Bazen dokunur hayat,

En kuytu köşelerine hoyratça,

Bazen gülüp geçtiğimiz şeyler,

Bir insanın umudu olur en çocukça...

Zamanın götürdükleri heybemde bin kahır,

Hiç koklayamadığım bir çiçeğe sevdalandım

Henüz okuyamadığım her kitabın yazarı oldum,

Ruhum can çekişiyor dar vakitlerde,

Kokuna hasret kalmak da varmış hiçlikte,

Zemheri çöker şimdilerde,

Cemre düşmez gönüle,

Yeni hüzünler ekilir,

Peşi sıra düş bahçelerine,

Sabır tohumlarımı gözyaşlarım sular,

Yalınayak bir aşka yelken açtığımdan beri,

Benim pusulam doğru yöne muhtaç...

İnsanlar da değişirmiş mevsimler gibi,

Babilin asma bahçelerinde dolaşırken kalbim,

Sağır duvarlara söylesem aşkını kaç yazar..

Arzuhalim defterlere sığmaz ki,

Kışı dinmez düştüğüm yolların,

Hangi limana demir vururum bilinmez ama,

Yüreğimde izdihamın son vakti,

Mevsimler geçmez olursa kadim yalnızlıkta,

Takvimler de hep gidişini gösterecek nasıl olsa,

Cereyanda kaldı öznesi saklı geçmişim,

Gölgemize de sığmadı demek,

Anlamını yitiren mesafeler...

Bırak söylenmemiş ne kaldıysa,

Her şeyi olduğu yere,

Bırak hadi gönlüm,

Herkesi hakettiği yerde...