Cemşid

Kimisi Darende'den geldiğini söyledi,
Kimisi Birecik'in Ayran köyünden dedi.


Bir vakit odalarda, köyde misâfir oldu,
Çörekçi'nin boş eve sonunda karar kıldı.


Adını hiç unutmam Cemşid derlerdi ona,
Lâkabıyla anılıp terfi etti Yaban'a.


Gümüş yüzük, tepelik el işleri yapardı,
İnce uzundu boyu azıcık da çapardı.


Gelinlik kızlar gelir gümüş cebe ısmarlar,
Bıçak yarası yüzde kara gözleri parlar.


Gümüş külçelerini bir potada kaynatır,
Döktüğü yüzükleri birer birer parlatır.


Tandırdan bozma ocak böyle ateş görmedi,
Körüğün feryâdını kimse gelip sormadı.


Yarım somun ekmeği birazcık da çökelek,
Götürürdüm yanına sevinirdi gülerek.


İs tutmuş çaydanlığı hep dururdu ocakta,
Demlenmiş kekik çayı hoş olurdu sıcakta.


Bir köşeye oturur merak edip bakardım,
Bazen de körük çeker ocağını yakardım.


Tabakasını açıp tütününü sarardı,
Bir nefes çekip dalar, sanki bir şey arardı.


Sevdiklerinden ayrı ömürden gün düşerdi,
Belli ki bir derdi var hasbelkader beşerdi.


Çalışıp çabalarken günler su gibi aktı,
Genç kızlar kollarına gümüş cebeler taktı.


Baharın gelişiyle karlar eriyip coştu,
Çörekçi'nin eviyse ne yazık ki bomboştu.


Birgün önce toplanıp ayrılmış Yaban bizden,
Hatıralar dillenip saklanamadı sizden.