Cenazem ile Hasbihâl

Yorduğun beden

Öldün

Kurtuldu senden

Bir kuş gibi hafifledin

Ölmeden ölmüştün zaten

Mekanın cennet olsun

Allah rahmet eylesin

Ruhuna el fatiha

Sen ey iki gözünü çöpten sakındığın

Kuruttun yaşlarını gözlerinden

Doydun mu bir avuç toprağa

Daha ölmem diyordun

Duyurdun bak sonunda Azrail’e sesini

Sardılar iki metrelik kefene

Haklıymışsın

Gelmedi terk edip gidenin

Vardı sevenlerinden üç beş kişi

Öldüğüne sevinenlerin

Aman Allah’ ım nasıl da çalıyorlaŕdı eşyalarını

Derin

Ve serin bir yer istiyordun ya

Babanın yanına neden gömmediler biliyor musun

Neymiş efendim üvey evlatmışsın

Tasalarını dertlerini atmışsın

Rahat uyuyup

Misafirsin diye o gün kimseler karışmadan yatmışsın

Can çıkmadan huy çıkmaz biliyorsun

Canın çıktı

Huyun da çıkmıştır öĺümün sayesinde

Haklarını helal ettiler, duydum

Neye şaşırdım biliyor musun

Hani çok sevdigin canının parçası evladın da gelmemişti

Çok üzüldüm

Yüreğimden vuruldum

Öldüm

Gördüm

Saçını başını yoluyordu

En çokta anan ağlıyordu

Gerisi yalan

Neyse toparlan kendine gel

Üç beş güne kalmaz götürüler istediğin yere cennete

Yada cehenneme

İkisinden birine

Sorulan sorulara doğru cevap ver tamam mı kardeşim

Ha unutmadan

Şiirin yarım kalmıştı

Cenazen ile hasbihâl

Yazdım bitirdim hakkını helal et

Neyse hadi kal toprağınla tek başına

Uğramazlar bugunden sonra yanına

Ne de yarına