Cennet Gülüşlüm

Dünyada bir yerlerde
Minik bedenler parçalanıyor
Kan revan içinde
Avuç açıyor kadınlar
Annelik özlemiyle her gece
Cami avlusunda ağlıyor kimsesiz bebekler
Nasırlı elleriyle umut tezgahı açıyor
Sokak çocukları
Körpe fidanların hayalleri
Kana boyanıyor sınır boylarında
Yan komşunun bebeği açlıktan ölmüş
Kimin umurunda


Eskiden kilim kilim dostluk dokunurken
Şimdi nakışları yırta yırta
Vefasızlık türküsü okunuyor


Şairler hece hece yalan damlatıyor şiarında
Dillere destan aşkların
Kemikleri sızlıyor mezarında
Bir cinsellik ezgisidir dolanıyor dillerde
Sevda kırmızı başlıklı kız gibi
Kurtlar sofrasında
Pamuk prensesleri koruyan
Yedi cüceler yok artık
Hepsi masallarda


Ben
Öptüğüm her yüreğin
Kurbağaya dönüşmesini seyrediyorum sessizce
Yorgun düşlerimle
Cebi delik umutlarıma
Gözlerimden ter akıtıyorum her şafakta
Beyaz kundağa sardığım ne varsa
Gömüyorum artık yüreğimin mezarlığına
Annelik özlemiyle
Her gece açtığım avuçlarımı kapatıyorum


Öpüyorum minik ellerinden
Vazgeçtim senli düşlerden
Vazgeçtim cennet gülüşlerden
Ve sen
Sen doğma bebeğim
Vazgeçtim senden